In onze jaartelling werd in Ierland een spel met stok en bal gespeeld, dat later hurley (of baire) werd genoemd. Het spel is ontstaan uit de Keltische cultuur en wordt nog steeds gespeeld in Ierland. 
In Frankrijk speelden de mensen crosse, een balspel met een kromme stok met een dikker uiteinde, op een veld van ongeveer 300 meter lang. Meestal speelden twee dorpen uit de buurt tegen elkaar. Halverwege de 18e eeuw werd dit spel niet meer gespeeld. 
Toen Hendrik II in Engeland regeerde, ging men daar ook het Ierse hurley spelen. De Engelsen gaven het spel de naam ‘kappan’. In de 17e eeuw veranderde de naam in bandy. Bandy werd gespeeld op harde stranden of op ijsvlakten. Bandy dat op ijs werd gespeeld, heette ook wel hockey on ice en werd al snel populair in Engeland, maar ook in de rest van Europa. Overal werd weer een andere versie van het spel gespeeld, maar wel altijd met een stick met twee platte kanten en een houten schijf. Het aantal spelers per team wisselde van 15 tot soms wel 100 personen. In Engeland werden in de 18e eeuw verschillende spelen verboden, omdat ze te gevaarlijk waren geworden. 
In de 19e eeuw werden allerlei spullen ontwikkeld om de spelers tegen verwondingen te beschermen. Daardoor konden de mensen weer spelen. Vooral op scholen en universiteiten in Engeland werd toen (en nu nog steeds) veel aan sport gedaan. Hockey was een van die sporten. De naam hockey is volgens velen afgeleid van het Engelse woord hook (haak), maar sommige Fransen beweren dat het van het franse woord hoquet (herdersstaf) komt. Vooral de Engelsen hebben ervoor gezorgd dat het moderne hockey nu in veel landen actief wordt beoefend. Zij brachten de sport over naar Australië, Nieuw-Zeeland en Brits-Indië (nu India en Pakistan). Vooral in dat laatste gebied werd de sport heel populair. De manier waarop de mensen daar met de stick en bal om konden gaan, was heel bijzonder. Technisch waren zij dan ook de beste hockeyers van die tijd.